یافته های تازه دانشمندان ممکن است سفر در زمان را غیرممکن کند!

بیگ بنگ - ضمن عرض معذرت از دکترهای سفر در زمان، ممکن است سفر در زمان به طور کلی غیر ممکن باشد، و نه فقط به خاطر اینکه ما تا به امروز ماشین زمان را اختراع نکرده ایم، بلکه شاید نشدنی باشد!

به گزارش بیگ بنگ، علت اینکه سفر در زمان بایستی ممکن باشد این است که به نظر می رسد قوانین فیزیک در بسیاری از موارد در فضا-زمان تقارن دارند، حتی در شکل هسته های اتمی. ولی یک هسته اتم گلابی شکل تازه کشف شده، ممکن است به معنای واقعی کلمه به آینده اشاره کند، و اینکه چرا آینده به جای این همه جهت دیگر همیشه رو به جلو حرکت می کند.

اینگونه فکر کنید: در فضا، غرب همیشه غرب است، ولی شما می توانید بچرخید تا به عنوان مثال غرب در پشت یا جلوی شما باشد. یک سوال دیرین این است که چرا ما نمی توانیم چنین کاری را با زمان نیز انجام دهیم؟ آیا محدودیت های زیست شناختی مقصرند؟ یا رژه رو به جلوی بی توقف جز ویژگی ِ جدا نشدنی جهان ماست؟ بی قرینگی این اتم تازه کشف شده می گوید که ممکن است فرض دوم درست باشد.

تصویری از هسته اتم گلابی شکل تازه کشف شده

بسیاری از قوانین فیزیک چیزی هستند که دانشمندان آن را “برگشت پذیری زمانی” می نامند، یعنی مهم نیست که آنها زمان را جلو یا عقب ببرند. در واقع این ایده که فضا-زمان متقارن است، همخوانی دارد. ولی در واقعیت، زمان متقارن نیست. زمان در جهت یک “پیکان زمانی” مجازی که آینده و بی نظمی را نشانه رفته، حرکت می کند.

بی نظمی نامتقارن است، طبیعت نشان داده است که فقط از نظم به سمت بی نظمی حرکت می کند و نه برعکس. (هر چند ممکن است جهانی که زمانش آینه زمان ماست اثر برعکس را ببیند، یعنی بدون توقف از بی نظمی به سوی نظم حرکت کند، و حتی شاید به بیگ بنگ برسد!) این هسته کوچک نامتقارن به چیزی اشاره می کند، و به نظر می رسد که جهت زمان باشد. “مارکوس شک” یکی از کاشفان این هسته اتم، به خبرگزاری BBC گفت که شکل اتم ها تعیین می کند که “ما همواره از گذشته به سوی حال سفر می کنیم.”

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مترجم: امیرحسین میرزاده
منبع فارسی: سایت علمی بیگ بنگ - http://bigbangpage.com
تلگرام سایت علمی بیگ بنگ: https://telegram.me/big_bangpage
منبع اصلی: techinsider.io

انجمن فیزیک هوپا

بررسی یک تئوری: آیا بتمن می‌تواند سوپرمن را شکست دهد؟

این روزها بحث نبرد بتمن و سوپرمن به خاطر اکران فیلم «بتمن علیه سوپرمن» حسابی داغ است. بزرگ‌ترین سوال طرفداران این است که آیا یک مرد عادی در برابر یک بیگانه‌ی ضدضربه شانسی برای پیروزی دارد؟ همراه زومجی و بررسی یک تئوری دیگر باشید.

به محض اینکه خبر ساخت فیلم «بتمن علیه سوپرمن»، یکی از موردانتظارترین اتفاقاتِ سینمایی این ابرقهرمانان مشهور اعلام شد، با خودمان گفتیم این دیگر چه نبرد مسخره‌ای است. سوپرمن از همان اولین شماره‌ی کمیک‌بوکش نشان داده که می‌تواند با انگشت کوچکِ دست راستش ماشین آدم‌بدها را بلند کند و به آسمان ببرد. او می‌تواند دیوار صوتی را بشکند. از درون آتش بیرون بیاید و گلوله‌ها پس از برخورد با حدقه‌ی چشمش کمانه می‌کنند و خلاصه به حدی قوی است که می‌تواند تمام منظومه‌ی شمسی را با زنجیر بکشد! بتمن چه؟ او تانک دارد. هواپیما دارد. لباس ضدگلوله‌ به تن می‌کند و هر از گاهی گله‌ای از خفاش‌های عصبانی به کمکش می‌آیند. خب، این تجهیزات خفن شاید به درد مبارزه با جوکر بخورد (که این‌طور نیست)، اما نباید این نکته‌ی بزرگ را فراموش کنیم که ما با مسابقه‌ی بوکسی طرف هستیم که در یک سوی آن، یک بیگانه‌ی فضایی پولادین قرار دارد و در طرف دیگرش، یک مرد مایه‌دار که یکی از آن مشت‌های آب‌دار سوپرمن استخوان‌هایش را خرد خواهد کرد. مثل این می‌ماند که من با پررویی تمام به مصاف با محمدعلی کلی بروم. یا یک بچه‌ی اول دبستانی جلوی قلدر مدرسه که ساندویچ کالباسش را کش رفته است، گارد بگیرد. یا نمی‌دانم تیم فوتبال تشتک‌سازی قاسم‌ آباد به مصاف بارسلونا برود (آره، عشق است مسی!).

خب، طبیعتا نتیجه‌ی مسابقه از کیلومترها دورتر شکست وحشتناک و خنده‌داری را برای حریف ضعیف پیش‌بینی می‌کند. پس، بتمن دقیقا در این نبرد چه غلطی می‌کند؟! چون به نظر من عنوان فیلم را از «بتمن علیه سوپرمن: طلوع عدالت» باید به «سوپرمن پیروز می‌شود: ختم کلام» تغییر بدهند و دیگر خیال ما را راحت کنند که این همه سر دیدن نبرد قابل‌پیش‌بینی آنها خودمان را خسته نکنیم، درسته؟ اما صبر کنید! شاید در ظاهر تمامی آمارها به نفع له‌شدن بتمن به دست سوپرمن باشد، اما نباید قبل از بررسی یک عنصر مهم، نتیجه‌ی این مبارزه را قابل‌پیش‌بینی بدانیم. چون حتما قبول دارید که بتمن بیشتر از قدرت فیزیکی، به خاطر آی‌کیویِ بالایش مشهور است و به خاطر همین است که از او به عنوان بزرگ‌ترین کاراگاه دنیا یاد می‌کنند. اگر عقب‌افتاده‌ای مثل من به مصاف با سوپرمن می‌رفت، خب، همه‌چیز به پای حماقت من نوشته می‌شود و لازم به این همه بررسی و محاسبه نبود. اما وقتی باهوش‌ترین نابغه‌ی دنیا بعد از دیدن زنده بیرون آمدن سوپرمن از درون برج‌های سقوط کرده، برای او شاخ‌ می‌شود، حتما دلیلی وجود دارد. فقط کافی است به علم و دانش بروس وین اعتقاد داشته باشید، تا همین الان تصمیم او را عاقلانه پیدا کنید و حتی انتظار داشته باشید تا او از این مبارزه پیروز بیرون بیاید. چگونه؟ بیایید ببینیم چرا اگر بروس وین از مغزش استفاده کند (که در این مسئله شکی نیست) و کمی پول خرج کند (در این زمینه هم که مشکلی نداریم!)، می‌تواند سوپرمن را نفله کند. بله، همان سوپرمنی که گلوله‌‌ها پس از برخورد به حدقه‌ی چشمش کمانه می‌کنند!

بله، حتما اولین چیزی که در زمینه‌ی آسیب‌رساندن به سوپرمن به ذهن‌مان می‌رسد، کریپتونایت است. اگرچه سوپرمن پس از قرار گرفتن در معرض کریپتونایت مثل قند آب می‌شود و به همین دلیل، او مثل جن از آن تکه‌ سنگ‌های سبز و درخشان هراس دارد، اما ما قرار نیست درباره‌ی کریپتونایت حرف بزنیم. سوال این است که اگر بروس به کریپتونایت دسترسی نداشته باشد، چگونه می‌تواند به قدرتی برابر با مرد پولادین برسد؟ همان‌طور که قبلا از طریق راه و روش‌های علمی واقعی ثابت کردیم که با خوردن سیب‌زمینی در سطح مریخ می‌توان زنده ماند، الان هم می‌خواهیم از علم برای اثبات این تئوری استفاده کنیم که: بروس وین چگونه می‌تواند بیگانه‌ای را شکست دهد که قدرتش با خدایان مقایسه می‌شود!

خب، باید از کجا شروع کنیم: سان سو، نویسنده‌ی کتاب «هنر جنگ» می‌گوید که اولین پله‌ی پیروزی در نبرد، «شناختن دشمن» است. پس، قبل از هرچیز باید ببینیم چه چیزی سوپرمن را این‌قدر قدرتمند کرده و به یک «ابرانسان» تبدیل می‌کند. از آنجایی که ما داریم درباره‌ی نسخه‌ی سوپرمنِ فیلم «بتمن علیه سوپرمن» صحبت می‌کنیم، برای این کار باید به سراغ توضیحاتی که در فیلم قبلی مجموعه‌ی دی‌سی یعنی «مرد پولادین» گفته شده، برویم. در آن فیلم ما از زبان راسل کروی هولوگرامی می‌شنویم که کال-اِل واقعا یک ابرانسان به دنیا نیامده، بلکه این شرایط و اتمسفر سیاره‌‌ی زمین است که تمام این توانایی‌های شگفت‌انگیز را به او می‌دهد. در واقع، سوپرمن بر روی سیاره‌ی خودش نمی‌تواند با سرعت صوت پرواز کند و این جاذبه‌ی ضعیف زمین و شدت نور بیشتر خورشید نسبت به کریپتون است که قدرت‌هایش را ایجاد می‌کنند. خب، حتما با خودتان می‌گوید اینها فقط یک مشت چرت‌و‌پرت‌های باحالِ کمیک‌بوکی است و در واقعیت هرگز با ترکیبِ قدرت جاذبه و نور خورشید نمی‌توان به ابرانسانی تبدیل شد که هواپیما بلند می‌کند، اما واقعا تمام این حرف‌های عجیب‌و‌غریب یک‌جورهایی در علم ریشه دارد. اگر باور نمی‌کنید، بیایید دو عنصری که در قدرت سوپرمن نقش دارند را بررسی کنیم.

جاذبه‌‌ی زمین

اگر کریپتون جاذبه‌ی قوی‌تری نسبت به زمین داشته باشد، پس بیگانه‌ای که به زمین سفر می‌کند، می‌تواند اشیای سنگینی را بلند کند که هیچ انسانی قادر به انجامش نیست. این به این دلیل است که ماهیچه‌های یک ساکن کریپتونی به جاذبه‌ی آنجا عادت کرده است. برای مثال تاکنون در ویدیوهایی که از فضانوردانِ بر روی ماه پخش شده، دیده‌اید آنها با وجود تمام تجهیزات سنگینی که حمل می‌کنند به سادگی بالا می‌پرند و با سرعت خیلی خیلی کمتری پایین می‌آیند. این به این دلیل است که جاذبه‌ی ماه ۸۳ درصد کمتر از زمین یا به عبارتی یک ششم زمین است. از آنجایی جرم یک شی همیشگی است، اگر شما بر روی زمین ۹۰ کیلوگرم وزن داشته باشید، بر روی ماه وزن‌تان به چیزی حدود ۳۰ کیلوگرم کاهش می‌یابد.

به این ترتیب به نکته‌ی اصلی بحث‌مان می‌رسیم. مسئله این است که تغییر در جاذبه، روی توانایی فرد در بلند کردن اشیا هم تاثیرگذار است. مثلا انسانی که بر روی زمین توانایی بلند کردن ۴۵ کیلوگرم را دارد، بر روی ماه می‌تواند شش برابر آن یا به عبارتی دیگر حدود ۲۷۰ کیلوگرم را بلند کند. خب، حالا به جای زمین و ماه، ما کریپتون را داریم. از آنجایی که قدرت جاذبه‌ی زمین ضعیف‌تر از کریپتون است، سوپرمن وزن کمتری بر روی زمین دارد و قادر است هواپیماها را بدون آخ گفتن کنترل کند. آیا این مسئله به تنهایی ریشه‌های قدرت‌های سوپرمن را توضیح می‌دهد؟ باید اعتراف کنم که نه. اما هنوز تمام نشده. اینجا است که به عنصر دوم تاثیرگذار در قدرت‌ سوپرمن می‌رسیم.

نور خورشید

وضعیت سوپرمن و خورشید خیلی شبیه به گیاهان است. همان‌طور که گیاهان معمولی بدون نور خورشید، می‌میرند، سوپرمن هم نیرویش را از خورشید تامین می‌کند. دقت کنید: نوری که از خورشید به زمین می‌رسد حاوی پرتوهای غیریونیزان (Non-ionizing) است. پرتوهای چی‌چی؟ پرتوهای غیریونیزان قدرت کافی برای یون‌سازی را ندارند. یعنی این پرتوها نمی‌توانند الکترون‌های اتم‌ها و مولکول‌ها را بدزدند. بلکه فقط حاوی انرژی کافی برای به جنبش انداختن الکترون‌ها هستند. برای اینکه بهتر بفهمید، پرتوهای غیریونیزان را موسیقی راکِ آرام و قابل‌شنیدنی در نظر بگیرید که مثلا شما را در حد تکان دادن سرتان و زمزه کردن متن آهنگ سر ذوق می‌آورند. حالا این را مقایسه کنید با پرتوهای «یونیزان» که مثل آلبومی از گروه هوی متالِ «متالیکا» می‌ماند که مغزتان را داغان می‌کند! پرتوهای یونیزان چنان قدرتی دارند که می‌توانند الکترون‌ها را از اتم‌ها و مولکول‌ها جدا کنند. همین پرتوهای یونیزان پدرسوخته هستند مجبورتان می‌کنند در زمان گرفتن عکس‌های رادیولوژی و ام.آر.آی لباس مخصوص بپوشید. چون آنها می‌توانند به‌طرز بدی تمام الکترون‌های دوست‌داشتنیِ اتم‌های بدن‌تان را غارت کنند! این همان نوع پرتوی خطرناکی است که وقتی همه درباره‌ی رآکتورهای هسته‌ای صحبت می‌کنند، از آن ابراز نگرانی می‌کنند. خلاصه اینکه پرتوهای یونیزان چیزهای غیرشوخی‌برداری هستند!

به هرحال، اکنون می‌توانیم نحوه‌ی کارکرد قدرت سوپرمن را بهتر متوجه شویم. گیاهان از طریق عمل فوتوسنتز پرتوهای غیریونیزان نور خورشید را دریافت می‌کنند و این پرتوهای سالم را به انرژی شیمیایی تبدیل کرده و رشد می‌کنند. سوپرمن هم دقیقا چنین کاری را انجام می‌دهد. آدم‌های عادی وقتی زیر نور خورشید باشند، آفتا‌ب سوخته می‌شوند، اما سوپرمن با استفاده از نور خورشید ماهیچه‌هایی ضدضربه به‌دست می‌آورد و از چشمانش لیزر شلیک می‌کند. از دست این روزگارِ غیرمنصفانه! آفتا‌ب‌سوختگی کجا، چشمان لیزری کجا! در این لحظه، این سوال مطرح می‌شود که «پایگاه مخفی» سوپرمن چرا به جای قطب شمال که کمترین نور خورشید را دریافت می‌کند، در جای گرم‌تری مثل باهاماس یا همین دریاچه‌ی نمک قم خودمان نیست؟ بله، سوپرمن شاید زور و بازوی قدرتمندی داشته باشد، اما از لحاظ هوش کمی می‌لنگد! خلاصه درنهایت به این نتیجه می‌رسیم که منبع توانایی‌های فرابشری سوپرمن جاذبه‌ی زمین و نور خورشید است و بدون اینها او نیز به یک انسان معمولی تبدیل می‌شود. چنین چیزی را در فیلم «مرد پولادین» می‌بینیم؛ جایی که سوپرمن به فضاپیمای ژنرال زاد آورده می‌شود و به محض اینکه برای اولین بار در برابر اتمسفر کریپتون قرار می‌گیرد، بلافاصله روی زمین می‌افتد و خون بالا می‌آورد.

نقشه چیست؟

خب، حالا که بخش «شناختن دشمن» را پشت سر گذاشتیم، باید دنبال حفره‌هایی در آنها بگردیم تا به نفع بتمن از آنها استفاده کنیم. برای شروع باید به دنبال نیرویی بگردیم که بتواند به سوپرمن آسیب بزند. شاید فکر کنید سوپرمن قدرت نامحدودی دارد و هیچ نیرویی قادر به ایستادگی در مقابل او نیست، اما در حقیقت حتی پسر کریپتون نیز از یک جایی به بعد درد را احساس می‌کند. سوال این است چگونه باید مقدار نیروی آسیب‌زننده به سوپرمن را محاسبه کنیم و قبل از شروع فیلم آن را به گوش بروس وین برسانیم؟ ساده است. با کشف مقدار نیروی جاذبه‌ی کرپیتون همه‌چیز حل می‌شود.

هنری کاویل که نقش سوپرمن را در «مرد پولادین» بازی کرده به گفته‌ی خودش در زمان فیلمبرداری حدود ۹۲ کیلوگرم وزن داشته است. براساس سایت «اِستک» ورزشکاران در اوج شرایط فیزیکی‌ و بعد از تمرین‌های مختلفی می‌توانند دو برابر وزن خودشان را بلند کنند. پس، هنری کاویل در بهترین شرایطش می‌تواند ۱۸۴ کیلوگرم را از جا بکند. حالا بیایید نگاهی به فیلم «بتمن علیه سوپرمن» بیندازیم که در آن سوپرمن یک موشک را بالای سر می‌گیرد. موشکی که کم‌و‌بیش حدود ۷۵ هزار کیلوگرم وزن دارد. وقتی این رقم را تقسیم بر آن ۱۸۴ کیلوگرم کنیم، رقمی که بدست می‌آید مقدار وزنی است که سوپرمن در شرایط عادی می‌تواند بلند کند. نتیجه عدد ۴۰۶ است. یعنی سوپرمن ۴۰۶ برابر قوی‌تر از هنری کاویل است. برای اینکه سوپرمن بر روی زمین ۴۰۶ برابر قوی‌تر باشد، نیروی جاذبه‌ی کریپتون نیز باید ۴۰۶ برابر قوی‌تر از زمین باشد. خب، اگر قدرت جاذبه‌ی زمین ۹.۸ متر بر مجذور ثانیه باشد که هست، فقط کافی است این عدد را ضربدر ۴۰۶ کنیم تا مقدار قدرت جاذبه‌ی کریپتون را بدست بیاوریم. نتیجه چیزی دور و اطراف عدد ۳۹۹۱ متر بر مجذور ثانیه است و این عدد واقعا دیوانه‌کننده است!

قضیه از این قرار است که نیروی جاذبه‌ی خورشید خودِ ما ۲۷۴ متر بر مجذور ثانیه است. بنابراین برای بازسازی نیروی جاذبه‌ی کریپتون به ۱۴تا خورشید نیاز داریم! پس، حالا اصلا قدرت فرابشری و غیرقابل‌توقفِ سوپرمن عجیب به نظر نمی‌رسد. به خاطر همین است که تلاش ژنرال زاد در «مرد پولادین» برای تبدیل کردن زمین به مکانی با ویژگی‌های کریپتون شکست می‌خورد. چون اختلاف نیروی جاذبه‌ی این دو سیاره به‌طرز عجیبی زیاد است. خب، حتما می‌پرسید تمام اینها به چه معنایی است؟ این یعنی اگر سوپرمن بر روی زمین ۴۰۶ برابر قوی‌تر از آدم‌های عادی باشد، بتمن برای ناک‌اوت کردنِ او به مشتی با نیروی ۴۰۶ برابر قوی‌تر از یک آدم عادی نیاز دارد. شاید بگویید آخه بروس وینِ بدبخت چنین قدرتی رو از کجاش می‌خواد در بیاره؟ جواب این است که نگران نباشید. بروس فقط کافی است اراده کند تا ۴۰۶ برابر که هیچی، مشتی با قدرت هزار برابر یک مشت معمولی به طرف سوپرمن پرتاب کند!

در سال ۲۰۱۳ محققانِ دانشگاه برکلی کالیفرنیا یک ماهیچه‌ی روباتیک اختراع کردند که هزار برابر قوی‌تر از انسان بود. این ماهیچه‌‌ی روباتیک که از ماده‌ای به اسم «اکسید وانادیم» ساخته شده بود که در دوربین‌های عکاسی و سیستم‌های راهنمای موشک نیز وجود دارد، می‌توانست در عرض چند میلی‌ثانیه اشیایی ۵۰ برابر سنگین‌تر از خودش را به ۵ برابر فاصله‌اش پرتاب کند. خب، فکر کنم حالا بتوانید پایان داستان را پیش‌بینی کنید! بتمن می‌تواند با استفاده از این ماهیچه‌های روباتیک، لباس آهنینی بسازد که قدرت مشت‌هایش را دو و نیم برابر قوی‌تر از سوپرمن می‌کند. خب، حالا با دیدن لباس مکانیکی بتمن در تریلرهای فیلم که مشت سوپرمن را بلاک می‌کند، می‌توانیم حدس بزنیم که بروس وین قبل از ما به این موضوع فکر کرده بوده! اگرچه تاکنون فکر می‌کردیم سوپرمن، بروس را مثل گوجه له می‌کند، اما با توجه به این محاسبات این سوپرمن است که باید نگران استخوان‌های نحیفش باشد!

اگر فکر می‌کنید بتمنی که نمادش را روی بدن تبهکاران داغ می‌کند به همین راضی می‌شود، اشتباه می‌کنید. او شوالیه‌ی تاریکی است و تا وقتی «بزرگ‌ترین تهدید بشریت» که او را از خواب و خوراک انداخته را نابود نکند، بی‌خیال نمی‌شود. اگرچه لباس مکانیکی‌اش به نظر کافی می‌رسد، اما بروس می‌تواند از حفره‌ی دیگری در توانایی‌های سوپرمن به نفع خودش استفاده کند: نور خورشید. نه، بتمن قرار نیست جلوی رسیدن نور خورشید به زمین را با استفاده از پارچه‌‌ی سیاه رنگ بزرگی با خفاشی در مرکز آن بپوشاند. این کار احمقانه‌ای است! ولی او می‌تواند از آن پرتوهای یونیزانی که بالاتر درباره‌شان گفتم، استفاده کند.

اگر یادتان باشد گفتم که سوپرمن مثل گیاهان از پرتوهای غیریونیزان برای تامین سوخت قدرت‌هایش استفاده می‌کند. همان‌طور که پرتوهای غیریونیزان حکم غذا را برای سوپرمن دارند، پرتوهای یونیزان به معنای مرگ هستند و بروس وین می‌تواند به سادگی به مقداری از این پرتوهای دوست‌داشتنی دست پیدا کند. فقط کافی است بتمن در قدم اول حریفش را در مقابل این تشعشات مضر قرار دهد و سپس وقتی سوپرمن به استفراغ کردن افتاد و رنگش زرد شد، یکی از آن مشت‌های مکانیکی‌اش را روانه‌ی دماغِ کج‌و‌کوله‌اش بکند! اگر حرف من درباره‌ی ماجرای پرتوی یونیزان را باور نمی‌کنید، می‌توانم شما را به کمیک‌بوکی که فیلم براساس آن ساخته شده، ارجاع بدهم؛ در کمیک «شوالیه‌ی تاریکی بازمی‌گردد» سوپرمن تحت شعاعِ یک انفجار اتمی قرار می‌گیرد که منبع پرتوهای یونیزان است و به همین دلیل بلافاصله به مرز نابودی کشیده می‌شود. به‌طوری که جای آن جوان خوش‌سیما را یک زامبیِ زشت می‌گیرد و سوپرمن به حدی ضعیف می‌شود که بتمن او را بیمارستانی می‌کند و نبرد را پیروز می‌شود.

شاید باز هم دلیل بیاورید که همه‌ی اینها درست، اما چه کسی می‌تواند موادی که دارای تشعشعات اتمی باشند را بدست بیارود؟ ســـلام! ما اینجا با بروس وین سروکار داریم. یکی از ثروتمندترین افراد دنیا. قیمت طراحی یک لباس آهنین سوپرمن‌کُش چقدر می‌شود؟ مهم نیست. او چگونه به مواد اتمی دست پیدا می‌کند؟ با توجه به صفحه‌ی ویکی‌پدیای بروس وین، او درحال حاضر صاحب پنجاه‌-شصت‌تا کارخانه و کمپانی مختلف است. از ساختما‌ن‌سازی وین و تحقیقات بایومکانیک وین گرفته تا فولادسازی وین، اسلحه‌سازی وین و صنایع وین. تنها کاری که بتمن باید انجام دهد، این است که شماره‌ی رآکتور هسته‌ای شخصی‌اش را بگیرد و سفارش چند جعبه مواد اتمی بدهد! بله، سوپرمن ناگهان به خودش می‌آید و از ضربه‌‌ی غیرمنتظره‌ای که خورده، شوکه می‌شود؟ چطور؟ او نمی‌داند. اما ما می‌دانیم که ترکیب پرتوهای یونیزان و یک مشت مکانیکی با قدرتی دو و نیم برابر سوپرمن، تمام مواد لازمی است که برای ترکاندن یک بیگانه‌ی خداگونه‌ی فضایی خوش‌تیپ نیاز داریم! و در این میان، باز هم مشخص می‌شود اینکه می‌گوید «پول چرک کف دسته» مزخرفی بیش نیست. اما مثل همیشه این فقط یک تئوری بود و هر اتفاقی ممکن است بیفتد!

شما درباره‌ی این محاسبات چه فکر می‌کنید؟ آیا بتمن از این طریق می‌تواند سوپرمن را نا‌ک‌اوت کند؟

منبع: Youtube

تهیه شده در زومجی

افزایش تمرکز

26 راه حل تقویت حافظه و افزایش تمرکز حواس

1-       مهمترین رکن تقویت حافظه و حفظ ، کاهش ورودیهای ناهنجار و بیفایده و اضافه به سیستم مغزی است. تا میتوانیدنگاه کردن به تلویزیون، رادیو گوش کردن، خواندن روزنامه و مجلات را کاهش دهید.

2-       خوردن کندر- مصطکی(به قدر یک نخود با غذاها) سودمند است.

3-       حنا بر سر گذاشتن(ولو مقدار کم و فقط ملاج) بسیاری مجرب است.

4-       فرمول تجربه شده: صبح ناشنا21 عدد-مویز- ظهر قبل و بعد از غذا، عرق استخوندوس یا چای استخوندوس، شب همراه شام 14-7 عدد زیتون شربت عسل.

5-       ذکر صلوات هر چه بیشتر و ر هر ساعت و هر جا و هر شرایطی، به طور اعجاب آوری حضور ذهن و تیزی ذهن و حافظه می دهد علی الخصوص این ذکر که برکات بیشمار دارد(الهم صل علی محمد و آلف محمد و صل علی جمیع الانبیاء و المرسلین) 40 مرتبه قبل خواب.

6-       خوردن یک جهارم پخته شده مغز گوسفند در هفته همراه اندکی دارچین(برای کودکان و نوجوانان یک دوم مغذ گوسفند).

7-       پوشاندن سر در ایام سرد و بلافاصله پس از حمام.

8-       کندن مو از هر قسمت بدن(ابرو بردای خانم ها- shave موهای اندام و ...) سبب کاهش حافظه است.

9-       مصرف بیش از حد سردیجاتدر طبایع سرد(بلغمی ها) همانند قارچ- ماست- ماهی- کشک- کیوی- خیار- دوغ و...  سببق کاهش حافظه است.

10-   مصرف متعادل مختصر گرمی جات و ادویه در طبایع سرد(بلغمی مزاج ها) نظیر دارچین- عسل- خرما- شیره انگور- ویز- زنجبیل- آجیل های خام و ... سبب افزایش حافظه است.

11-   روزی 20-10 دقیقه با چشمان بسته در جایی خلوت و آرام، ذکر گفتن(هر ذکر که به ذائقه روحی شما می نشیند و دوستش دارید).

12-   نان و پنیر و گردو- کله جوش- فسنجان- زیتون پرورده-  بادام نشکسته- آبگوشت جزو غذاهای افزایش حافظه به شمار می روند.

13-   دایم الوضو بودن حافظه را می افزاید.

14-   در مزاج گرم حجامت از سر یا پشت گوش ها- زالو درمانی پشت گوشها(طبق نظر پزشک حاذق طب سنتی) در افزایش حافظه موثر است.

15-   نگاه به قرآن- تلاوت قرآن- حفظ قرآن و اساسا هر گونه ارتباط با قرآن- بطور  خارق العاده حافظه را تقویت می کند.

16-   زیاد روی در مقاربت جنسی- نوشیدن آب یخ- یبوست- سر پا غذا خوردن- مصرف زیاد شکر سفید و نوشابه – پفک – سس مایونز- سوسیس کالباس و پیتزا- کاهش حافظه می دهد.

17-   موزیکهای تند و دارای ضرباهنگ مداوم- کاهش حافظه می دهد.

18-   مطالعه کتاب(نه روزنامه و مجله) شعر و حفظ شعر- حافظه را قوی می کند.

19-   هر گونه فکر و خیال- غم و غصه- اصطراب استرس و از سویی هیجانات فراوان و شادی بیش از حد و خنده فراوان و سرمستی و نشاط مفرط سبب کاهش شدید حافظه می گردد.

20-   اهداف فردی و مفعت طلبی فردی و افکار کوچک و منطقه ای- سبب کاهش حافظه و از طرفی افکار جمعی و بزرگ و جهانی سبب افزایش حافظه و توسعه فکری است.

21-   شنیدن اصوات و نوارهای طبیعی(صدای رودخانه، نسیم باد،صدای پرندگان و ریزش باران و ...) سبب افزایش حافظه و صداهای مصنوعی و صنعتی نظیر اتومبیل، بوق، ساختمان سازی ها و ... سبب کاهش حافظه است.

22-   دم کرده های گیاهی  افزاینده حافظه شامل بادرنجبویه- استخودوس- چای کوهی- سنبل الطیب- بهار نارنج می باشند.

23-   تراشیدن موهای سر و حتی المقدور کوتاه کردن موها در سنی بویژه کودکان و نوجوانان تاثیر به سزایی در بالا یبردن قوای مغزی و حافظه دارد.

24-   مصرف مداوم نان تازه- کاهنده حافظه و مصرف نانی که 12 ساعت از پخت آن گذشته(نه نان بیات) افزاینده حافظه است.

25-   صفات اخلاقی زیر سبب افزایش حافظه است.

       دست و دلبازی و بخشندگی- انعطاف پذیری- خوش رویی- کم سخن گفتن- امیدواری و مثبت گرایی

26- صفات اخلاقی زیر سبب کاهش حافظه است:

      خساست- یکدنگی- و پافشاری بر رای خود- کج خلقی و ترش رویی- پرحرفی منفی گرایی و نا امیدی.

متنی زیبا از مریم جنتی روانشناس

اگر بچه‌ای تکلیف نمی‌نویسد، گیر ندهید، خودش می‌داند و معلمش. اگر بچه‌ای از خوابِ نازِ صبح بیدار نمی‌شود، خودش می‌داند و ناظمش. اگر درس نخواند، خودش می‌داند و کارنامه‌اش. به پدر و مادرش مربوط نیست.

به پدر و مادرش این مربوط است که با هم در خانه دعوا نکنند، تفریحات خارج از سن و سال بچه ایجاد نکنند، وسط هفته تا دیروقت مهمانی نباشند، بچه‌شان را کتابفروشی و موزه و پارک ببرند، در خانه میوه داشته باشند، با بچه‌شان بازی کنند، شب‌ها موقع شام همه دور سفره‌ی غذا گفتگو کنند، با پوست میوه شکل‌های عجیب و غریب درست کنند، هر از گاهی با معلم‌ِ بچه دیدار کنند، به بچه یاد دهند توی اتاقش گلدان داشته باشد و هر روز از آن مراقبت کند، برایش اسباب‌بازی‌هایی بخرند که دستِ بچه ورزیده شود، خودشان هم – بلا نسبت! – یک وقت‌هایی کتاب بخوانند. با بچه شوخی کنند. هی نگویند: «پول نداریم.»، سر بچه منت نگذارند که برایت فلان و بهمان کرده‌ایم، حواسشان باشد دوست‌های خوب دور و بر بچه باشد... همین!

(خواهشمندم نسبت به انتشار آن به ویژه بین اولیای محترم دانش آموزان محبت فرمایین )

پروفسور و روانپزشک معروف، دکتر طارق علی الحبیب می گوید:

➖کودکت خیلی دروغ میگه! زیرا خیلی بهش گیر میدی.

➖کودکت اعتماد بنفس نداره!زیرا تشویقش نمی کنی.

➖کودکت کم حرفه!زیرا باهاش حرف نمیزنی.

➖کودکت دزدی میکنه!زیرا بذل و بخشش رو بهش نمی آموزی.

➖کودکت ترسوست! زیرا همیشه طرفداریشو میکنی.

➖کودکت به دیگران احترام نمیزاره!زیرا صدات رو واسش پایین نمی آری.

➖کودکت همیشه عصبیه!زیرا ازش تعریف نمیکنی.

➖کودکت بخیله!زیرا باهاش همکاری نمیکنی.

➖کودکت به دیگران پرخاش میکنه!زیرا تو خشن و سختگیری.

➖کودکت ضعیفه!زیرا همیشه تهدیدش میکنی.

➖کودکت داد و فریاد میکنه! زیرا بهش اهمیت نمیدی.

➖کودکت ناراحتت میکنه!زیرا بغلش نمی کنی و نمی بوسیش.

➖کودکت ازت فرمان نمی بره! زیرا درخواستات بیش از حده.

➖کودکت گوشه گیره!زیرا همیشه مشغولی.(مشغول کارهای خودت)

نمود این رفتار ها در بزرگسالی بسیار خطرناک و 

غیر قابل درمانند.

درهم تنیدگی کوانتومی تک ذره ای، اشتباه دیگر اینشتین

برای اولین بار تیمی از محققان مرکز دینامیک کوانتومی دانشگاه گریفیث و دانشگاه توکیو توانستند درهم تنیدگی در یک ذره را نشان داده و گامی بزرگ در جهت درک بهتر مکانیک کوانتومی بردارند.

به گزارش بیگ بنگ، در هم تنیدگی کوانتومی یا بقول اینشتین “تأثیر شبح وار از فاصله”برای یک ذره، شکل عجیبی از این پدیده است که می تواند کمک شایانی به پیشرفت ارتباطات و کامپیوترهای کوانتومی کند. برخلاف درهم تنیدگی کوانتومی معمول، که شامل دو ذره در جایگاه های متفاوت می باشد، تک ذره در هم تنیده دارای تابع موجی است که در فاصله زیادی پخش شده است، اما به هیچ وجه در بیش از یک مکان وجود ندارد. محقق لوسی اینگام گفت: « به دیگر سخن، تک ذره درهم تنیده تنها می تواند در زمانی مشخص در یک مکان باشد، اما قابلیت قرارگیری در فاصله ای بسیار وسیع را دارد. هنگام اندازه گیری ذره، تابع موجش بطور آنی در یک مکان ثابت فرو می ریزد.»

تاکنون چنین پدیده ای عملاً مشاهده نشده بود، حال با آشکارسازهای هموداین (homodyne detectors) – که ویژگیهای موجی شکل را اندازه می گیرند – فروریختن غیرموضعی تابع موج یک ذره موفقیت آمیز بوده است. انتشار نتایج این آزمایش در مجله نیچر توصیفی از چگونگی شکافتن یک فوتون بین دو آزمایشگاه در ژاپن و استرالیا را ارائه می کند. آنها سپس نشان دادند که انتخاب اندازه گیری آنها در یک آزمایشگاه تغییری واقعی در حالت کوانتومی موضعی در آزمایشگاه دیگر ایجاد کرد. این دستاورد اثبات کرد که اظهارات ۹۰ سال پیش ایشنتین با این مزمون که ‘درهم تنیدگی تک ذره ای، شاهدی بر عدم کارایی مکانیک کوانتومی است’، صحت ندارد! نتایج این پژوهش در Nature منتشر شده است.

ترجمه: حامد احدی / سایت علمی بیگ بنگ

انجمن فیزیک هوپا

پیش‌بینی جرم ذره «هیگز» توسط سیمپسون‌های کارتونی 14 سال قبل از سرن!

یک فیزیکدان انگلیسی دریافته که فرمول جرم ذره بوزون هیگز را شخصیت‌های کارتون « سیمپسون‌ها» 14 سال قبل از سرن، پیش‌بینی کرده بودند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، در یکی از قسمت‌های این کارتون، شخصیت «هومر سیمپسون» به یک مخترع تبدیل شده و تلاش می‌کند تا مسیر توماس ادیسون را دنبال کند.

دکتر «سیمون سینگ» فیزیکدان، مجری تلویزیون و نویسنده انگلیسی کتابی که به بررسی ریاضیات پنهان در مجموعه سیمپسون‌ها پرداخته است، کشف کرد که شخصیت هومر 14 سال پیش از فیزیکدانان مرکز سرن توانسته بود جرم بوزون هیگز را پیش‌بینی کند.

دکتر «سینگ» راه‌حل‌های نوشته شده بر روی تخته سیاه روبروی هومر را بررسی کرد؛ این معادله به پیش‌بینی جرم هیگز می‌پرداخت.

سینگ گفت: اگر این معادله را حل کنید، به جرمی دست خواهید یافت که تنها کمی بزرگتر از جرم نانویی بوزون هیگز است. دکترای من در رشته فیزیک ذرات است، از این رو با مشاهده این پیش‌بینی در یک کارتون بسیار شوکه شدم.

وجود بوزون هیگز نخستین‌بار توسط پرفسور پیتر هیگز، فیزیکدان نظری دانشگاه ادینبورگ و پنج فیزیکدان دیگر در سال 1964 پیش‌بینی شد؛ این ذره بنیادی برای توضیح دلیل برخورداری سایر ذرات بنیادی جهان از جرم ضروری است.

بر اساس این نظریه، همه ذرات زیراتمی در یک میدان انرژی موسوم به میدان هیگز با هم تعامل داشته و به آن‌ها جرم می‌دهند؛ مانند تابش الکترومغناطیسی که می‌تواند بطور همزمان به هر دو شکل موج انرژی و ذره وجود داشته باشد، میدان هیگز نیز از یک ذره مربوطه موسوم به بوزون هیگز برخوردار است.

اما شواهد وجود این ذره تا مارس 2013 مشاهده نشده بود که در آن زمان، محققان برخورددهنده بزرگ هادرونی در سرن از کشف ذره‌ای خبر دادند که با پیش‌بینی‌های بوزون هیگز مطابقت داشت. فیزیکدانان سرن در کنار پرفسور هیگز موفق شدند جایزه نوبل فیزیک 2013 را برای این کشف بدست بیاورند.

دکتر سینگ معتقد است که در زمان تلاش وی برای انجام مجموعه‌ای از اختراعات مانند چکش برقی و سلاح آرایشی، فرمول نوشته شده توسط شخصیت کارتونی «هومر سیمپسون» به پاسخ برای محاسبه جرم هیگز نزدیک است.

همچنین خط دیگر نوشته‌های روی تخته‌سیاه در این قسمت کارتون نیز در خود یک حقیقت علمی را پنهان کرده است. این خط حاوی معادله‌ای است که به عقیده برخی، راه‌حل آخرین قضیه فرما است – اگرچه در واقعیت این محاسبات استاندارد نیستند.

دکتر سینگ در کتاب خود «سیمپسون‌ها و اسرار ریاضیاتی‌شان»، مدعی است که این کارتون، ریاضیاتی‌ترین مجموعه تلویزیونی بوده که در ساعات پربیننده پخش می‌شده است.

این امر شاید به این دلیل باشد که بسیاری از نویسندگان آن، ریاضیدان هستند. «دیوید کوهن» از نویسندگان این مجموعه، در دانشگاه هاروارد در رشته فیزیک تحصیل کرده است.

سینگ امیدوار است که استفاده بیشتر از ریاضیات در مجموعه‌های تلویزیونی بتواند افراد بیشتری را به سمت این موضوع و تحصیل جذب کند.

منبع:انجمن فیزیک هوپا

ذخیره‌ی الکتریسیته در کاغذ

پژوهشگران آزمایشگاه الکترونیک آلی در دانشگاه لینکوپینگ (Linkoping) سوئد توانسته‌اند به کاغذ‌ی دست یابند که توانایی ذخیره‌ی انرژی الکتریکی را در خود دارد. این ماده از نانوسلولوزها و یک پلیمر رسانا ساخته شده است. مقاله‌ای در مورد دستاوردهای این پژوهش در مجله‌ی ادونسد ساینس (Advanced Science) منتشر شده است. یک صفحه‌ی گرد به قطر ۱۵ سانتی‌متر و ضخامتی در حد چند دهم میلی‌متر می‌تواند به اندازه‌ی یک فاراد بار الکتریکی در خود ذخیره کند. این مقدار در واقع هم‌اندازه با مقدار ظرفیت سوپرخازن‌هایی است که امروزه در بازار وجود دارند. ماده‌ی ساخته شده می‌تواند دفعات بسیاری شارژ شده و مورد استفاده قرار گیرند.

در دنیای امروز تلاش‌ها برای گسترش انرژی‌های پاک و تجدیدپذیر روبه‌روز در حال بیشتر شدن است و در پی آن باید روش‌های ذخیره‌ی انرژی هم به سمت بهینه‌شدن بروند و روش‌های جدید برای ذخیره‌ی انرژی باید با در نظر گرفتن شرایط متغیری همچون روزهای آفتابی و ابری، تابستان و زمستان و شب و روز گسترش یابند. خاویر کریسپین (Xavier Crispin) پروفسور الکترونیک آلی و یکی از همکاران پژوهش در این باره می‌گوید:

این لایه همانند خازن‌هایی کار می‌کند که از زمان‌های نسبتا دوری وجود داشته‌اند. کاری که ما انجام داده‌ایم این است که توانسته‌ایم این مواد را در سه بعد ساخت و توسعه دهیم. ما می‌توانیم صفحات ضخیم از این ماده هم بسازیم.

سایر پژوهشگران گروه از انستیتوی سلطنتی KTH، دانشگاه صنعتی دانمارک و دانشگاه کنتاکی هستند. این ماده که با نام کاغذِ توان (power paper) شناخته می‌شود در ظاهر همانند یک ورقه‌ی پلاستیکی نازک به نظر می‌رسد و پژوهشگران برای تفریح و درعین حال برای نشان دادن مقاومت آن، یک ساختار اوریگامی به شکل قو ساخته‌اند. شالوده‌ی ساختاری این ماده نانوسلولوزی است که به صورت فیبرهای سلولوز بوده و با استفاده از فشار بسیار زیاد آب این مواد به فیبرهای نازکی به ضخامت ۲۰ نانومتر می‌شوند. با حل کردن فیبرهای سلولوز در آب و در ادامه با افزودن پلیمرهای بارداری با نام (PEDOT:PSS) به محلول، در نهایت شاهد شکل‌گیری پوششی از پلیمرها روی فیبرها خواهیم بود. ژسپر ادبرگ (Jesper Edberg) دانشجوی دکترا و کسی که در انجام این آزمایشگاه با عبدااله مالتی (Malti) همکاری داشت در این باره می‌گوید:

در ماده‌ای که پس از این فرایند به دست می‌اید، فیبرها درون لایه‌های پلیمری بوده و مایع بین آنها همانند الکترودها عمل می‌کند.

ماده‌ی سلولزی‌پلیمری تازه ساخته شده توانسته است در میزان انتقال همزمان یون‌ها و الکترون‌ها یک رکورد جهانی جدید را به ثبت برساند که این امر در واقع توانایی شگفت‌انگیز این ماده را برای ذخیره انرژی نشان می‌دهد. از سویی این ماده زمینه را برای فراهم‌اوری و گسترش ظرفیت های ذخیره‌ی بیشتر فراهم ساخته است. بر خلاف باتری‌ها و خازن‌هایی که امروزه موجود هستند، این کاغذِ توان، از مواد ساده‌ای ساخته شده است؛ سلولوز تجدیدپذیر و پلیمرهایی که به سادگی در دسترس‌اند. همچنین این کاغذ سبک است و دارای مواد شیمیایی خطرناک یا فلزات سنگین نیست و در کنار همه‌ی اینها ضد‌آب هم هست. پروژه‌ی کاغذهای توان توسط بنیاد والنبرگ سرمایه‌گذاری شده است و کار پژوهشی آن از ۲۰۱۲ آغاز شده بود. پروفسور ماگنوس برگن (Magnus Berggren) سرپرست آزمایشگاه الکترونیک آلی لینکوپینگ می‌گوید:

مسئولین امر ما را برای انجام پژوهش‌هایمان آزاد گذاشته‌اند و نیازی به تحویل گزارش‌های طولانی به آنان نداریم. آنها به ما اطمینان دارند. با اینکه ما برای رسیدن به نتیجه‌ی نهایی زیر فشار هستیم اما زمان لازم برای رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب به ما داده شده بود.

کاغذ توان همانند خمیر کاغذسازی معمولی به نظر می‌رسد که در فرایند کاغذسازی این خمیر خشک می‌شود. چالش اصلی پژوهشگران، پیدا کردن یک فرایند ساخت در مقیاس صنعتی برای این کاغذ است. برگن درباره‌ی سرمایه‌گذاری این طرح گفت:

همه‌ی گروه‌های همکاری‌کننده روی هم رفته ۳۴ میلیون کرون از بنیاد پژوهش‌های استراتژیک سوئد دریافت کرده‌اند و هدف از این سرمایه‌گذاری این است که ما بتوانیم به پژوهش‌هایمان درباره‌ی یافتن روش‌های ساخت صنعتی خردپذیر ادامه دهیم. این سرمایه‌گذاری به منزله‌ی ماشین کاغذی برای کاغذ توان است.

چهار مورد از رکوردهای ثبت شده توسط این کاغذ در زیر آورده شده‌اند:

۱. بالاترین مقدار شارژ و ذخیره در الکترونیک آلی به مقادیر به ترتیب یک کلمب و ۲ فاراد.
۲. بالاترین مقدار جریان الکتریکی اندازه‌گیری شده در میان رساناهای آلی به اندازه‌ی یک آمپر.
۳. بالاترین ظرفیت برای انتقال همزمان یون‌ها و الکترون‌ها.
۴. بالاترین مقدار ترارسانایی (رسانایی سراسری) در یک ترانزیستور به اندازه‌ی یک سیمنز.

منبع:زومیت

شناسایی و جداسازی سلول‌های سرطانی به روشی شبیه دیالیز کلیه

پژوهشگران دانشگاه ساوث ویلز استرالیا روشی یافته‌اند که با آن می‌توان سلول‌های سرطانی را قبل از رشد و گسترش بیماری شناسایی کرده و سپس سلول‌های سرطانی شناسایی‌شده را از بدن خارج کرد. روش پیشنهادی برای فرایند انتقال سلول‌های سرطانی احتمالا باید شبیه سازوکار یک دستگاه دیالیز کلیه باشد. در این روش خون فیلتر خواهد شد و در این فرایند سلول‌های آلوده به سرطان از سلول‌های سالم جدا خواهد شد.

این روش توسط دکتر مجید ورکیانی (Majid Warkiani) از دانشکده‌ی مهندسی مکانیک و ساخت دانشگاه نیو ساوث ویلز پیشنهاد شده است و در واقع یک راهکار کم هزینه و در دسترس را برای آشکارسازی شمار اندکی از سلول‌های سرطانی در نمونه‌های خونی که دارای میلیون‌ها سلول سالم هستند فراهم می‌کند. در این راهکار سلول‌هایی که در اثر بازسازی تومور از تومور جدا شده و در خون حل شده‌اند جداسازی و ایزوله می‌شوند. این سلول‌ها که به اختصار با نام CTC شناخته می‌شوند، با جای گرفتن در روند جریان خون به جاهای گوناگون بدن رفته و سرطان را گسترش می‌دهند. روش ورکیانی با چرخش نمونه خون بیمار سرطانی سلول‌های ناسالم را از سلول‌های سالم جداسازی می‌کند و به این ترتیب آشکارسازی آنها بسیار آسان‌تر می‌شود.

بر اساس یاداشتی از دکتر ورکیانی در این زمینه می‌توان به این نتیجه رسید که روش آشکارسازی سرطان فرایند بی ضرری برای نمونه‌برداری مایع از بدن است که می‌تواند برای مقابله با هر گونه از سرطان‌های جامد همانند ریه، پستان، روده و ... به کار گرفته شود و نیازی به عمل جراحی نیست. در این فرایند می‌توان از یک نمونه‌ی اولیه‌ی به مقدار کم شروع کرد و در ادامه همین کار را روی کل خون فرد انجام داد. به این ترتیب در پایان کل خون فرد فیلتر می‌شود و همه‌ی سلول‌های سرطانی آشکار شده و سلول‌های سالم به بدن بازگردانده می‌شوند.

ورکیانی باور دارد که این روش می‌تواند عمر بیماران را طولانی‌تر کند و این بیماران برای اطمینان از زدایش تمام سلول‌های سرطانی می‌توانند یک دوره‌ی پاک‌سازی سرطان (cancer cleaning) را انجام دهند. این روش می‌تواند در زمینه‌ی راه‌های درمان سرطان تحول بزرگی به وجود آورد و پزشکان را قادر سازد که بتوانند برای سرطان به صورت پیوسته راهی پیدا کنند و در نهایت این روش منجر به تبدیل بیماری‌های کشنده به بیماری‌هایی قابل کنترل طی یک بازه‌ی زمانی طولانی شود. روش ورکیانی در حال حاضر در ایالات متحده، بریتانیا و استرالیا در حال طی مراحل خود برای کاربرد کلینیکی و درمانی است. پژوهشگران همچنین در حال همکاری با کمپانی کلیربریج بیومدیکز (Clearbridge BiloMedics) برای تجاری سازی این روش هستند.

منبع:زومیت

کشف بزرگ دنیای فیزیک: در دنیای کوانتوم نیز امکان بازگشت به گذشته وجود ندارد

دلیل سپری شدن زمان در زندگی روزمره‌ی ما، قانون دوم ترمودینامیک است. بر اساس این قانون بی‌نظمی و آنتروپیسیستم‌های مختلف در طول زمان رو به افزایش است. و این روند برگشت‌ناپذیر است بنابراین زمان تنها رو به جلو حرکت می‌کند. با این وجود دانشمندان فیزیک نظری پیش از این بر این باور بودند که احتمالا در سطح کوانتومی زمان امکان حرکت در هر دو سمت را دارد. این پیش‌بینی بر این اساس بود که قوانین فیزیک مانند معادله‌ی شرودینگر در مورد ذرات بسیار ریز، تقارن زمانی داشته و بنابراین برگشت‌پذیر هستند.

لیسا زایگا در وب‌سایت Phys.org می‌نویسد:

از لحاظ نظری فرآیندهای مایکروسکوپی در حال پیشروی رو به جلو و رو به عقب را نمی‌توان از هم دیگر تمیز داد.

اما اکنون تیمی از فیزیک‌دانان تحت هدایت دانشگاه فدرال ABC برزیل با انجام آزمایشی نادرست بودن این نظریات را ثابت کرده اند. بنابراین فرآیندهای ترمودینامیکی حتی در سیستم‌های کوانتومی نیز برگشت ناپذیر باقی می‌مانند. اما دانشمندان کماکان از علت این پدیده آگاه نیستند.

مائورو پاترنوسترو از دانشگاه کوئینز ایرلند و یکی از اعضای این تیم، می‌گوید:

آزمایش ما ماهیت برگشت‌ناپذیر دینامیک کوانتومی را نشان می‌دهد، اما این آزمایش کماکان قادر به شناسایی عامل ایجاد این برگشت‌ناپذیری در سطح مایکروسکوپی و همچنین نقطه شروع بردار زمان نیست. یافتن پاسخ این سوالات می‌تواند باعث روشن شدن علت اصلی ظهور این پدیده شود.

اما نظر شما در مورد چگونگی آزمایش قوانین ترمودینامیک در یک سیستم کوانتومی چیست؟ در اصل دانشمندان باید یک سیستم کوانتومی ایزوله را به وجود آورده و بازگشت یک فرآیند طبیعی را در آن مشاهده کنند، البته در عمل این روند بسیار پیچیده‌تر از این خواهد بود!

پژوهشگران در این آزمایش از تعدادی اتم کربن ۱۳ در داخل کلروفرم مایع استفاده کرده و با بکارگیری یک میدان مغناطیسی در حال نوسان اسپین آن‌ها را وارونه کردند. آن‌ها در مرحله بعد برای برگرداندن اسپین‌ها به حالت اولیه از یک پالس مغناطیسی دیگر استفاده کردند.

زایگا می‌نویسد:

در صورت برگشت‌پذیر بودن این فرآیند، اسپین‌ها باید به حالت اولیه‌ی خود بازمی‌گشتند، اما این اتفاق رخ نداده است.

اما آنچه این دانشمندان در عمل شاهد آن بودند، این موضوع بود که گاهی اوقات پایین بودن سرعت چرخش اسپین اتم‌ها در مقایسه با سرعت اِعمال شدن پالس‌های متناوب مغناطیسی منجر به خارج شدن سیستم ایزوله از حالت تعادل می‌شد.

طبق تایید این فیزیک‌دانان، پس از پایان آزمایش، آنتروپی سیستم رو به افزایش بوده است. بنابراین با صرف‌نظر از میزان کوچک بودن ابعاد ذرات استفاده شده در این آزمایش، فرآیندهای ترمودینامیک صورت گرفته، برگشت‌ناپذیر بوده است.

بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که حتی در مورد ریزترین ذرات موجود در جهان هستی، بردار زمان فقط در یک سمت در حال پیشروی است، این موضوع قوانین مایکروسکوپی فیزیک را نیز به چالش می‌کشد و با توجه به آن می‌توان نتیجه گرفت که احتمالا عامل دیگری مانع برگشت‌پذیر شدن سیستم‌های کوانتومی است.

در حال حاضر فیزیک‌دانان درصدد یافتن این عامل بوده و بر این باورند که بینش جدید به دست آمده در مورد سیستم‌های کوانتومی در نهایت می‌تواند منجر به پیشرفت‌های شگرف در زمینه‌ی ساخت رایانه‌ها و ابزارهای کوانتومی باشد.

پاترنوسترو می‌گوید:

هر گونه پیشرفت در زمینه‌ی مدیریت فرآیندهای ترمودینامیکی زمان - محدود در سطح کوانتومی، یک قدم رو به جلو برای ساخت ترموماشین‌هایی خواهد بود که با بکارگیری قوانین مکانیک کوانتوم، قادر به غلبه بر محدودیت عملکردی دستگاه‌های کلاسیک هستند.

اما در حال حاضر آنچه می‌توانیم از این تحقیق برداشت کنیم این است که حتی در مقیاس اتمی نیز نمی‌توان زمان را به عقب بازگرداند.

منبع:زومیت

برخلاف نظر تئوری ریسمان، جهان هولوگرام نیست

قانون هولوگرافیک می‌گوید که ماده و انرژی در جهان را می‌توان با اطلاعات روی یک صفحه توضیح داد. اگر این موضوع صحت داشته باشد نظریه‌ها به یک بعد کمتر برای توضیح پدیده‌ها نیاز خواهند داشت و مثلا کافی است برای شرح جهان سه بعدی از مشخصات دو بعد بهره ببریم.

این محققان تصمیم گرفتند تا مشاهده کنند که آیا می‌توان به طور دقیق ابعاد یک ذره‌ی ریز را در سه بعد مشخص کرد یا خیر. محققان برای انجام این تحقیق، ذره‌ای ۱۰ میلیون میلیارد بار کوچک‌تر از یک کوارک را برگزیدند. اگر جهان ما هولوگرافیک باشد پس ممکن است نتوانیم یکی از بعدها را اندازه بگیریم. این تناقض را نویز هولوگرافیک می‌نامند.

برای آزمایش این موضوع دانشمندان از اینتر فرومتر بهره گرفتند که سیستمی از لیزرها و آینه‌ها است و می‌تواند کوچک‌ترین تغییرات در نور را تشخیص دهد. کریگ هوگان، محقق ارشد این پروژه معتقد است اگر جهان هولوگرام باشد با انتشار لیزر در جهت‌های مختلف امکان یافتن محل دقیق ذره وجود نخواهد داشت. نویز هولوگرافیک باعث می‌شود تا لیزر تکان آهسته‌ای بخورد این تکان‌ها هرچند کم هم باشند قابل تشخیص خواهند بود اما طی آزمایش شاهد هیچ گونه تکانی نبودیم.

با این حال این آزمایش بحث برانگیز است چرا که بسیاری از دانشمندان معتقد هستند که اساس هولوگرافیک نیازی به وجود نویز ندارد. یانبی چن، نظریه پرداز در موسسه‌ی فناوری کالیفرنیا بیان کرده است که نمی‌تواند اساس هولوگرافیک نویز را درک کند اما او کریگ هوگان و آزمایشگاه او را تحسین می‌کند. چن می‌افزاید:

با این حال او در تلاش برای انجام آزمایشات تجربی است. من معتقد هستم که باید ما نیز روی این کار تمرکز کنیم. اگر فردی معتقد است که آزمایش هوگان صحیح نیست بهتر است آزمایش خاص خود را طراحی کرده و مشکلات موجود را برطرف کند.

منبع:زومیت