دیابت چیست؟

یابت یا بیماری قند،یک اختلال متابولیک (سوخت و سازی) در بدن است. در این بیماری توانایی تولید انسولین در بدن از بین می‌رود و یا بدن در برابر انسولین مقاوم شده و بنابراین انسولین تولیدی نمی‌تواند عملکرد طبیعی خود را انجام دهد. نقش اصلی انسولین پایین آوردن قند خون توسط مکانیزم‌های مختلفی است. دیابت دو نوع اصلی دارد. در دیابت نوع یک تخریب سلولهای بتا در پانکراس منجر به نقص تولید انسولین می‌شود و در نوع دو مقاوت پیشرونده بدن به انسولین وجود دارد که در نهایت ممکن است به تخریب سلول‌های بتای پانکراس و نقص کامل تولید انسولین منجر شود. در دیابت نوع دو مشخص است که عوامل ژنتیکی، چاقی و کم‌تحرکی نقش مهمی در ابتلای فرد دارند.

در دیابت، سرعت و توانایی بدن در استفاده و سوخت و ساز کامل گلوکز کاهش می‌یابد از این‌رو میزان قند خون افزایش یافته که به‌آن هایپرگلیسمی می‌گویند. وقتی این افزایش قند در دراز مدت در بدن وجود داشته باشد عوارض میکروواسکولار دیابت یا تخریب رگ‌های بسیار ریز در بدن ایجاد می‌شوند که می‌توانند اعضای مختلف بدن همچون کلیه، چشم و اعصاب را درگیر کنند. همچنین دیابت با افزایش ریسک بیماری‌های قلبی عروقی ارتباط مستقیمی دارد. لذا غربالگری و تشخیص زودرس این بیماری در افراد با ریسک بالا می‌تواند در پیشگیری از این عوارض موثر باشد. تشخیص و همچنین غربالگری دیابت با انجام آزمایش قند خون میسر است.

نحوه ی آسان حفظ کردن جدول تناوبی

تولید عضله مصنوعی خودترمیم‌گر با عملکرد واقعی

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، محققان دانشگاه دوک در کارولینای شمالی برای اولین بار نشان داده‌اند که یک عضله مصنوعی می‌تواند با قدرتی مشابه یک عضله طبیعی منقبض شود.

این بافت آزمایشگاهی که از سلولهای نابالغ پیش‌ساز – سلولهای خونی که برای کاربری خاص برنامه‌ریزی نشده‌اند- ساخته شده، در موشها بکار گرفته شد.
این درحالیست که به باور محققان، دستاورد آنها یک گام اساسی به سوی پرورش عضله با دوام جایگزین در انسانها محسوب می‌شود.
برخلاف نمونه‌های قبلی عضلات زیست‌مهندسی شده، الیاف عضله مصنوعی جدید با شدتی مشابه نمونه طبیعی آن منقبض می‌شوند.

سلولهای ماهواره‌ای- سلولهای بنیادی خفته‌ای که در اثر صدمه برای بازسازی بافت آسیب‌دیده فعال می‌شوند- در مرکز مکانسیم خود-ترمیم‌گر قرار دارند.

تحریک بافت با پالسهای الکتریکی به منظور ایجاد انقباض نشان داد که عضله مهندسی شده بیش از 10 برابر قویتر از عضله آزمایشگاهی پیشین است.

پس از آسیب‌دیدن عضله با سم مار، سلولهای ماهواره‌ای وارد عمل شده و الیاف آسیب‌دیده عضله را فعال، تکثیر و ترمیم کردند.

دانشمندان به مشاهده فرآیند ادغام و بلوغ عضله در یک حیوان زنده از طریف دریچه‌های شیشه‌ای کوچکی که در پشت موشها وارد کرده بودند، پرداختند.

یک اصلاح ژنتیکی که منجر به تولید نورهای فلورسنت در زمان انقباض الیاف عضله می‌شد، این امکان را فراهم کرد تا قویتر شدن آن بطور بلادرنگ قابل مشاهده شود. هرچه قدرت االیاف بیشتر می شد، نور آنها نیز درخشانتر می‌شد.

نتایج این پژوهش در مجله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است. 

منبع:انجمن فیزیک هوپا

شکار ماده تاریک با ماهواره‌های جی‌پی‌اس

انشمندان کانادایی به دنبال شکار ماده تاریک با استفاده از شبکه ماهواره‌های جی‌پی‌اس هستند که حول زمین مدارگردی می‌کنند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، ماده تاریک مسئول بخش عظیمی از ماده نامرئی گمشده در جهان یعنی جایی است که اجسامی مانند ستارگان، گاز و غبار برای توضیح‌دادن اثرات گرانشی کلی مشاهده‌شده کافی نیستند. با این حال، علی‌رغم شواهد مشاهداتی مکرری که از این فرضیه حمایت می‌کنند، وجود ماده تاریک تاکنون ثابت نشده است.

تحقیقات اخیر کانادایی‌ها نشان می‌دهد شکار این ماده گریزپا شاید با شناسایی هر نوع تغییراتی همزمانی بین ساعت‌های اتمی منفرد موجود بر بورد ماهواره‌های موجود در شبکه جی‌پی‌اس جهان و گیرنده‌های زمینی به هنگام عبور امواج ماده تاریک از بین آن‌ها و سطح زمین ممکن باشد.

از انرژی تاریک و ماده تاریکی که تصور می‌شود حدود 95 درصد تمامی ماده و انرژی گمشده جهان را تشکیل می‌دهند، 68 درصد انرژی تاریک است. 27 درصد دیگر نیز ماده تاریک است علی‌رغم این واقعیت که این ماده از طریق شیوه‌های شناسایی و اندازه‌گیری مستقیم، قابل‌رویت و قابل‌شناسایی نیست.

دانشمندان دانشگاه ویکتوریا و نوادای کانادا بر این باورند به دلیل دسترسی آسان ماهواره‌های جی‌پی‌اسی به سیگنال‌های زمانی تعداد زیادی از ساعت‌های روبیدیم و سزیم موجود در شبکه ماهواره‌های جی‌پی‌اس که حول زمین می‌چرخند، می‌توان از آن‌ها برای جستجوی ماده تاریک استفاده کرد.

آن‌ها معتقدند این ساعت‌ها احتمالا آرایه‌های کافی از مقایسات در دسترس را برای شناسایی هر نوع تغییر در همزمانی سیگنال‌های زمانی مخابره‌شده تحت تاثیر میدان ماده تاریک ارائه می‌دهند.

با تحلیل داده‌های زمانی مخابره‌شده از 31 ماهواره جی‌پی‌اس که هم‌اکنون در مدار هستند، محققان امیدوارند از شبکه ماهواره‌های جی‌پی‌اس به عنوان ابزاری برای شکار ماده تاریک استفاده کنند.

جزئیات این دستاورد علمی در نشریه Nature Physics قابل‌مشاهده است.

منبع:انجمن فیزیک هوپا

میدان مغناطیسی زمین کی وارونه می‌شود؟

تحقیقات نشان می‌دهند میدان مغناطیسی زمین تا ۱۰۰ سال دیگر وارونه خواهد شد، رویدادی که دانشمندان تا هزار سال دیگر انتظار وقوع آن را می‌کشیدند.

براساس گزارش میل‌آنلاین، وارونه شدن میدان مغناطیسی زمین به این معنی است که قطب‌نماها به جای شمال، جنوب را نمایش خواهند‌داد.

میدان مغناطیسی زمین در طول تاریخ شکل‌گیری این سیاره بارها وارونه شده‌است. میدان مغناطیسی دو قطبی این سیاره طی هزاران میلیون سال گذشته از شدت و قدرتی ثابت برخوردار بوده‌است.

سپس به دلایلی نامشخص این میدان تضعیف شده و وارونه شده‌است. تحقیق جدید دانشمندانی از ایتالیا، فرانسه، دانشگاه کلمبیا و دانشگاه کالیفرنیا برکلی نشان می‌دهد که آخرین وارونگی میدان مغناطیسی زمین 786 هزار سال پیش و با سرعتی بسیار بالا، یعنی کمتر از 100 سال،‌ رخ داده‌است.

این یکی از بهترین اسنادی است که تاکنون از آنچه در زمان وارونگی میدان مغناطیسی رخ داده و سرعت وقوع آن به دست آمده‌است.براساس این تحقیق، شدت میدان مغناطیسی زمین 10 برابر حد معمول درحال کاسته شدن است و همین کاهش شدید باعث شده برخی از زمین‌شناسان تخمین بزنند طی چند‌هزار سال آینده میدان مغناطیسی زمین وارونه خواهد شد.

اگرچه وارونگی میدان مغناطیسی رویدادی فراگیر است که در نتیجه تغییر در هسته آهنی زمین ایجاد می‌شود، طی رویداد‌های مشابه گذشته هیچ فاجعه‌ای که مرتبط با این رویداد باشد به وقوع نپیوسته‌است. با این همه وقوع این وارونگی در عصر حاضر می‌تواند فاجعه‌آفرین باشد زیرا می‌تواند شبکه‌ها و مولد‌های برق زمین را از کار انداخته و زندگی پرسرعت امروزی را مختل سازد.

همچنین تضعیف میدان مغناطیسی زمین تا زمانی که وارونگی رخ دهد منجر به از بین رفتن لایه محافظ در برابر پرتوهای کیهانی و ذرات خورشیدی شده و ممکن است آمار ابتلا به سرطان و جهش‌های ژنتیکی افزایش پیدا کند. دانشمندان هنوز از اینکه سرعت وقوع وارونگی بعدی نیز به سرعت وارونگی قبلی خواهد بود، اطمینان حاصل نکرده‌اند،‌اما نتایج جدید می‌تواند در درک بهتر این پدیده طبیعی به آنها کمک کند. 

منبع:سایت فیزیک هوپا

تکنولوژی "زیردریایی هسته‌ای" و توانمندی ایران در این عرصه

به گزارش خبرنگار دفاعی - امنیتی باشگاه خبرنگاران، زیردریایی یک وسیلهٔ نقلیه شناور است که می‌تواند در زیر سطح آب حرکت کرده و به ژرفاهایی برسد که غواصان به آن دسترسی ندارند.

زیردریایی ممکن است هم از نوع غیرنظامی(علمی یا گردشگری) باشد و هم از نوع نظامی. زیردریایی‌های نظامی با زرادخانه‌ای از جنگ‌افزارها، به ویژه اژدر و موشک مسلح شده‌اند.

پیشرفت بزرگ در ساخت زیردریایی‌ها استفاده از انرژی هسته‌ای در این عرصه بود که باعث شد شعاع عمل زیردریایی‌‌ها به‌طور قابل توجهی افزایش پیدا کند.

زیردریایی‌های هسته‌ای با داشتن برق کافی برای ایجاد اکسیژن از الکترولیز آب دریا، دیگر نیازی به بالا آمدن منظم و مکرر به سطح آب ندارند و بنابراین بدون نیاز به سوخت‌گیری، قادرند به طور نامحدود در زیر آب دریا باقی بمانند.

تنها محدودیت تامین تجهیزات مصرفی خدمه همچون مواد غذایی، آب شیرین و لوازم بهداشتی و غیره‌ است.

هرچند انرژی هسته‌ای گران به نظر می‌رسد ولی ارائه و کاربرد آن تنها برای زیردریایی‌های نظامی محفوظ است.

در دوران جنگ سرد، آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی اقدام به ساخت زیردریایی اتمی کردند. این زیر دریایی‌ها توانایی حمل و شلیک موشک‌های بین قاره‌ای با کلاهک هسته‌ای را دارند.

اتلاق نام زیردریایی هسته‌ای، بخاطر داشتن موتور با سوخت هسته‌ای است که این زیر دریایی‌ها را از سوخت‌گیری دوباره بی‌نیاز می‌کند. 

مدل آخر زیردریایی‌ها، از نوع عملیاتی هستند که بعد از جنگ جهانی دوم کمتر ساخته یا از آن بهره برداری شده است.

این زیردریایی‌ها کوچک بوده و بیشتر برای عملیات واکنش سریع در آبهای کم ژرفا بهره‌برداری می‌شوند. 

جالب است که در جنگ جهانی دوم، ژاپن با بهره‌گیری از این گونه زیردریایی به بندر "پرل‌ هاربر"  آمریکا پاتک زد.

یکی از نقاط ضعفی که برای تمام زیردریایی‌های جهان در نظر گرفته می‌شود، سر و صدای زیاد آنها هنگام حرکت در سطح یا زیر آب است، اما در ساخت یکی از مدل‌ها زیردریایی به نام HMS Astute و برای غلبه بر این مشکل، ابتکار عمل جالبی صورت گرفته است.

مهندسان پروژه، فن چند تیغه جت فوق‌العاده بی‌سر و صدایی ساخته‌اند که در ترکیب با لبه‌های چرخان در یک فضای محدود، عملاً صدایی هنگام حرکت تولید نمی‌کنند. 

این موفقیت تا آن حد چشمگیر بوده که صدای تولید شده از این زیردریایی را کمتر از صدای دلفین‌ها عنوان می‌کنند.

راکتور اتمی این زیردریایی، توربین‌های بخار آن را راه انداخته تا نیروی پیش رانش و الکتریسیته مورد نیاز تولید شود. این راکتور که حاصل تلاش مهندسان گروه "رولز رویس" است از هسته سوخت با طول عمر طولانی بهره می‌برد که عملا نیازی به سوخت‌گذاری مجدد و هزینه‌بر ندارد.

مشخصه بارز تمامی زیردریایی‌ها، دکل و پریسکوپی است که روی آن قرار داشته و خدمه با استفاده از آن به بررسی محیط اطراف سطح آب می‌پردازند، اما در زیردریایی HMS Astute به نوعی سنت‌شکنی شده و دیگر خبری از پریسکوپ‌های متداول نیست.

 این بخش از دکل‌های نوری استفاده شده که به دوربین‌های سبک و تصویربردار حرارتی مجهزند تنها در مدت 3 ثانیه فعال شده و می‌توانند چشم‌انداز دقیق و 360 درجه‌ای از محیط اطراف در اختیار خدمه قرار دهند. این قابلیت به فرمانده زیردریایی امکان می‌دهد تا با حداقل خطر ردیابی، به تجزیه و تحلیل وضعیت منطقه بپردازد.

به جز دکل اصلی که برای نصب دوربین‌ها در نظر گرفته شده است، دکل‌های دیگری نیز روی این زیردریایی ساخته شده‌اند که برای تبادلات ماهواره‌ای، راداری و سیستم‌های مسیریابی به کار گرفته می‌شوند.

یکی از نقاط قوت این نوع زیردریایی، بخش سیستم توربین آن است. در این زیردریایی 2 توربین بخار وجود دارد که هر یک 27 هزار و 500 اسب بخار قدرت دارند.

البته در کنار این مجموعه از 2 سیستم مولد جریان متناوب دیزلی، یک موتور ویژه موارد اضطراری و یک سیستم پیش رانش کمکی نیز استفاده شده است تا خدمه زیردریایی در مواقع ضروری، هیچ‌گونه نگرانی درخصوص ساعات پیش روی که عمدتا همراه با ترس و اضطراب است، نداشته باشند. این زیردریایی اتمی فوق مدرن ظرفیت حمل تا 109 نفر را دارد. 

البته این رقم بر مبنای تعداد تختخواب‌های تاشوی مخصوصی است که در آن تعبیه شده است. 98 مورد از این تختخواب‌ها متعلق به خدمه زیردریایی و 11 تختخواب دیگر برای مهمانان آن است. این افراد می‌توانند از 5 حمام و 5 دستشویی برای حفظ پاکیزگی خود استفاده کنند. 

زیردریایی HMS Astute تا سال‌های طولانی به عنوان یک فناوری پیشرفته در اعماق آب‌های آزاد جهان خواهد ماند. عدم نیاز به سوخت‌گذاری مجدد اتمی در تمام 25 سال طول عمر مفید این سیستم‌های زیرآبی، این زیردریایی را به یکی از موفقیت‌های بزرگ در عرصه مهندسی‌های پیچیده تبدیل کرده است.

در ادامه این گزارش با توجه اهمیت و برتری که زیردریایی "آکولا" نسبت به سایر زیردریایی ها دارد بنا داریم تا برخی ویژگی‌های این زیردریایی اشاره شود .

زیردریایی اتمی طرح 971 از زیردریایی‌های نسل سوم هستند و گزینه فولادی زیردریایی های تیتانیومی طرح 945 هستند که به نوبه خود بهترین زیردریایی های چند منظوره اواخر قرن بیستم بشمار می رفتند. این زیردریایی ها برای شکار هر گونه زیردریایی و ناوگان‌های هواپیمابر دشمن بکار می روند.

یکی از ویژگی‌های این زیر دریایی، وجود سیستم موشک انداز D-19 است که زیردریایی را قادر به پرتاب موشک‌های بالستیک R-20 با سوخت جامد و برد 10 هزار کیلومتر می‌کند.

وجه تمایز این گونه زیردریایی‌ها آن است که می توانند حتی چند روز پس از عبور رد زیردریایی های و کشتی ها را شناسایی کنند.

سطح رادارگریزی این زیردریایی ها بسیار بالاست. شاید بی دلیل نباشد که این زیردریایی‌های این طرح (971) در پیمان آتلانتیک شمالی بعنوان "آکولا" (کوسه) نامیده شده اند.

همچنین گفته می شود که برای انجام امور جاسوسی در روسیه مدت‌هاست که زیردریایی‌های ویژه ای ساخته شده که عملا نمی‌توان آنها را رؤیت و رهگیری کرد. 

در حال حاضر کشورهای انگلیس، آمریکا، فرانسه و روسیه دارای زیردریایی‌های هسته ای هستند و به تازگی هند نیز با خرید دو فروند زیردریایی هسته‌ای از روسیه به جمع کشورهای دارای این زیردریایی پیوسته است؛ با توجه به پیشرفت سریع کشورمان در عرصه‌های مختلف علمی، تکنولوژیک و فناوری‌های نوین، ایران اسلامی نیز توانسته وارد عرصه ساخت و تولید انواع زیردریایی شود و به جمع باشگاه دارندگان این تکنولوژی برتر ملحق شود.

ماه پیش بود که انتشار خبر ساخت زیردریایی هسته‌ای توسط ایران، موجی از تبلیغات رسانه‌ای را از سوی غربی‌ها به همراه داشت.

امیر دریادار عباس زمینی، معاون فنی نیروی دریایی ارتش، ماه گذشته در این باره گفته بود که اولین مراحل طراحی و ساخت سامانه‌های رانش زیردریایی‌های اتمی در ایران انجام گرفته است.

جدا از اینکه اعلام این خبر می‌تواند مستقیما پاسخی به تحریم‌های اخیر اروپا و آمریکا علیه ایران باشد، نشان‌دهنده آن است که ایران تصمیم گرفته روند پاسخ دهی فنی به تحریم‌های غرب را با قاطعیت پیگیری کند از سوی دیگر، اخیرا طرحی از سوی مجلس شورای اسلامی تهیه شده که در صورت تصویب نهایی آن دولت موظف می‌شود که کشتی‌های نفتکش کشور را برای استفاده از سوخت هسته‌ای تجهیز کند تا در جریان ماموریت‌های خود مجبور به پهلو‌گیری جهت سوختگیری نباشند.

در پایان می‌توان گفت که با توجه به اینکه متخصصان توانمند ایرانی در اوج تحریم‌های غرب علیه کشورمان، موفق به طراحی و ساخت ناوشکن پیشرفته و کاملاً بومی "جماران" شده اند می‌توان گفت که ساخت زیردریایی هسته‌ای توسط جمهوری اسلامی ایران، دور از دسترس نخواهد بود.

گردآوری از : احسان آریا

منبع:سایت باشگاه خبرنگاران

"کشتی‌های هسته‌ای" ارمغان تحریم‌های نفتی ایران

به گزارش خبرنگار دفاعی - امنیتی باشگاه خبرنگاران ، تقسیم‌بندی‌های مختلفی در مورد کشتی‌ها وجود دارد و در یک تقسیم‌بندی کشتی‌ها به دو دسته کشتی‌های نظامی و غیرنظامی(بازرگانی)تقسیم می‌شوند.

کشتی‌های بازرگانی نیز به سه دسته عمده تقسیم می‌شوند: کشتی‌های حامل کالای عمومی(General Cargo Ships)،کشتی‌های حامل کالای فله(Bulk Carrier Ships) و کشتی‌های مسافری(Passenger Ships).

کشتی‌های نظامی نیز دسته‌بندی‌های مختلفی دارند که البته اغلب به آنها "ناو" گفته می‌شود.

 

ناو یک نوع کشتی جنگی بزرگ است که به صورت عمده از اواخر سدهٔ نوزدهم تا پایان جنگ سرد کاربرد داشت.

همچنین از دیدگاه تاریخی، ناو به شناورهای کوچکی گفته می‌شد که می‌توانست بدون وابستگی به یک ناوگان ماموریت‌های خود را نظیر شبیخون زدن به کشتی‌های تجاری دشمن انجام دهد.

از سایر انواع کشتی‌ها می‌توان به کشتی‌های نفتکش اشاره کرد که مخصوص حمل نفت خام هستند و برای حمل مشتقات نفت خام مانند بنزین، گازوئیل و نفت سفید مورد استفاده قرار می گیرد.

 

نفتکش‌ها دارای ظرفیت‌های مختلف هستند که بزرگترین آنها با عنوان( VLCC ( Very Large Crude Carrier که بین 200 هزار تا 300 هزار تن و ( ULCC ( Ultra Large Crude Carrier بیش از 300 هزار تن ظرفیت دارند.

 

نفتکش‌ها مانند انواع دیگر کشتی‌ها مخزن‌های متعددی دارند که توسط پمپ‌های مخصوص تخلیه و بارگیری می‌شوند. 

گفتنی است که کشور‌های آمریکا و روسی از جمله کشور‌های معدودی هستند که کشتی‌هایی با سوخت هسته‌ای دارند.

در ادامه این گزارش سعی بر آن است توانایی ایران در دستیابی به کشتی‌های نفتکش با سوخت هسته‌ای را مورد ارزیابی قرار دهیم.

تقریبا ماه گذشته از مجلس شورای اسلامی خبری رسید مبنی بر اینکه کمیسیون صنایع مجلس طرحی را در دست تهیه دارد که اگر به صحن علنی مجلس آمده و به تصویب نمایندگان مجلس شورای اسلامی برسد، دولت مکلف می‌شود تا ضمن نوسازی تجهیزات کشتی‌های ایران، برای آنها سوخت نوین، یعنی سوخت هسته ای تامین کند.

انتشار خبر تهیه چنین طرحی با بازتاب بسیار زیادی در جهان مواجه شد، چرا که فعالیت‌های هسته‌ای ایران به یکی از چالش‌های اصلی ایران و غرب تبدیل شده است و تحریم‌هایی که آمریکا و متحدان اروپایی‌اش علیه تهران اعمال می‌کنند، به همین خاطر است.

آنچه نظر غربی‌ها را به این خبر جلب کرد نه تاکید کمیسیون مجلس شورای اسلامی به نوآوری در ناوگان کشتیرانی ایران، بلکه ضرورت تامین سوخت هسته‌ای برای کشتی‌هایی است که در صورت تصویب این طرح، نوسازی می‌شوند.

میزان غنای سوخت هسته‌ای مورد نیاز برای پیشرانه‌های هسته‌ای دریایی و بسته به نوع ناوگان و رآکتوری که در آن به کار رفته است، متفاوت خواهد بود.

محمد بیاتیان یکی از نمایندگان مجلس ایران اعلام کرده بود که تحریم‌ها ایران را مجبور کرده است که از سوخت مختلف برای نفتکش‌ها و دیگر کشتی‌های بزرگ خود استفاده کند تا از نیاز کشتی‌ها به سوخت‌گیری در خلال یک سفر دریایی جلوگیری شود.

اما با گذشت سه هفته از این خبر، این بار مهرداد بذرپاش نماینده اصولگرای مجلس ، با اعلام خبر تدوین طرحی در مجلس برای طراحی و ساخت موتور کشتی و ناو با سوخت اتمی گفته بود: برای اینکه این فناوری و تکنولوژی را در حوزه موتور‌های کشتی‌ها داشته باشیم که بتوانند مسافت طولانی را بدون سوخت‌گیری مجدد طی کنند، باید از فناوری جدید سوختی بهره ببریم تا نفتکش‌ها نیز آسیب کمتری ببینند.

بذرپاش بیان کرده بود: در این صورت ناوها و کشتی‌ها نیازمند پهلو‌گیری مجدد نبوده و دیگر نیازی به درخواست سوخت از سایر کشورهایی که شاید به دلایل سیاسی امتناع کنند نیست.

منظور عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس از فناوری جدید، بی شک همان سوخت هسته ای است.

در پی اظهارات بذرپاش، ابوالقاسم جراره، دیگر عضو کمیسیون صنایع‌و‌معادن مجلس در پاسخ به سوالی که سوخت هسته‌ای برای به حرکت درآمدن کشتی نیازمند غنی‌سازی اورانیوم تا چند درصد است، گفته بود: قطعا این سوخت بالای 25 درصد است؛ یعنی چیزی حدود 50 و 60 درصد خواهد بود.

اما در این خصوص سیدرضا تقوی، رییس شورای سیاست‌گذاری ائمه جمعه کشور، روز شنبه هفته گذشته در شورای اداری خراسان شمالی تصریح کرده بود: اگر نظام جمهوری اسلامی ایران در برابر تهدیدهای دشمنان، ذره‌ای نرمش از خود نشان دهد، باید چرخه سوخت هسته‌ای را از حرکت بازدارد.

اکنون نظام جمهوری اسلامی ایران به تولید سوخت 20 درصد(اورانیوم غنی شده 20 درصد) دست یافته است، اما اگر آنها بخواهند در برابر نظام ایران ایستادگی کنند، ما این رقم را به 56 درصد ارتقا می‌دهیم.

اگرچه تاکنون طرح «ساخت موتور کشتی و ناو با سوخت اتمی» به مجلس شورای اسلامی ارائه نشده است، اما فریدون عباسی رییس سازمان انرژی اتمی نیز اخیرا در گفتگو با خبرنگاران به این موضوع واکنش نشان داد و به برخی جزئیات فنی این مساله پرداخت.

رئیس سازمان انرژی اتمی در حاشیه برگزاری مراسم سالگرد ترور شهید رضایی‌نژاد گفت: در این باره که نمایندگان مجلس صریحا طرح تامین سوخت هسته‌ای برای کشتی‌ها را ارائه کرده باشند، نشنیده‌ام. اما ذکر شده بود پیشرانه‌هایی را که بتوانند بدون نیاز به سوخت‌گیری در مسیرهای طولانی حرکت کنند، داشته باشیم و این بیشتر برای جلوگیری و مقابله با تحریم‌های آتی است که می‌‌خواهند مانع ناوگان دریایی ما شوند. یکی از مسائلی که می‌تواند تامین کننده سوخت این‌گونه پیشرانه‌ها باشد سوخت هسته‌ای است، یعنی رآکتورهای هسته‌ای به جای موتور در این پیشرانه‌‌ها قرار می‌گیرند.

معاون رئیس‌جمهور پیش از این گفته بود: ‌اگر لازم باشد و دولت در این زمینه تصمیم‌گیری کند و خواست مردم هم باشد،‌ ما مشکلی نداریم که بخواهیم دنبال چنین فناوری‌ و سیستمی برویم.

بر اساس گزارش‌های مستند منتشر شده از سوی مراجع علمی، تولید سوخت زیردریایی‌ها یا کشتی‌های هسته‌ای نیازمند غنی‌سازی اورانیوم با غنای 90 درصد است ولی با این وجود، متخصصان فنی در تهران می‌گویند برای همه اقسام زیردریایی هسته‌ای نیازی به سوخت 90 درصد نیست و سوخت 52 تا 57 درصد نیز کفایت می‌کند.

عباسی در پاسخ به اینکه سوخت هسته‌‌ای پیشرانه‌ها و زیردریایی‌ها با غنای بالا در حدود 90 درصد است، گفته بود: لزوما سوخت این پیشرانه‌ها بالای 20 درصد نیست راکتورهایی وجود دارد که با غنای 3/5 تا 5 در شناورهای دریایی استفاده شده‌اند اما این مقدار غنا راکتور را بزرگ می‌کند اما اگر منظور از سوخت هسته‌‌ای در زیردریایی‌ها باشد، برای طراحی موتورهایی که نخواهد تعمیر و یا باز شوند به اورانیوم بالا در این زیردریایی‌ها برای حرکت نیاز است.

در ادامه این گزارش می‌توان گفت آن چیزی که به نظر محتمل می‌رسد تولید سوخت برای زیردریایی‌ها و کشتی‌ها مستلزم بالاتر رفتن سطح غنی‌سازی از 20 درصد است اما توجه به این نکته بسیار مهم است که این امری کاملا صلح‌آمیز است و ایران طبق قوانین ان. پی. تی حق دارد اورانیوم را تا هر سطحی که لازم بداند برای مصارف صلح‌آمیز غنی‌سازی کند.

جدا از اینکه اعلام این خبر می‌تواند مستقیما پاسخی به تحریم‌های اخیر اروپا و آمریکا علیه ایران باشد، نشان‌دهنده آن است که ایران تصمیم گرفته روند پاسخ‌دهی فنی به تحریم‌های غرب را با قاطعیت پیگیری کند.

با توجه به اینکه متخصصان توانمند ایرانی در اوج تحریم‌های غرب موفق به ساخت ناوشکن جماران شده‌اند بنابراین ساخت کشتی‌های نفتکش با سوخت هسته‌ای نیز دور از دسترس نیز نیست.

البته شایان ذکر است که در هفته گذشته نیز خبری موفقیت‌آمیز مبنی بر اینکه ایران به جمع کشورهای تولیدکننده نفتکش‌های غول‌پیکر پیوسته است به گوش رسید.

در این گزارش آمده است که با به آب‌اندازی نخستین کشتی افراماکس سفارش کشور ونزوئلا در جزیره صنعتی صدرای بوشهر، ایران به جمع کشورهای تولیدکننده نفتکش‌های غول‌پیکر پیوست.

از این رو در پایان می‌توان گفت غربی‌ها مسئول تبعات اعمال تحریم‌های نفتی علیه ایران خواهد بود و قطعا گروه 5+1 که تا به امروز حتی حاضر به تمکین در برابر حق مسلم کشورمان در غنی‌سازی 20 درصد نیز نبوده است حال باید نظاره‌گر دست‌یابی کشورمان به سوخت با غنای مورد نیاز نفکش‌های هسته‌ای باشد.

گزارش از : احسان آریا

منبع:سایت باشگاه خبرنگاران

سیاهچاله‌ی شبیه سازی شده مانند لیزر عمل می‌کند

با استفاده از چگالش بوز-اینشتینِ (BEC) اتم‌های فوق سرد،‌ ‌مشابه آزمایشگاهیِ تابش لیزر از یک سیاهچاله تولید شده است. این کار توسط جف اشتاین‌هاور (Jeff Steinhauer) در تکنیون اسرائیل انجام شده و می‌تواند مدرک محکمی بر وجود «تابش هاوکینگ» باشد. گرچه تعاریف موجود برای این مفهوم متعدد است و نوعی که نظریات انقلابی‌تری دارد هنوز مشاهده نشده است.

هنگامی که سیاهچاله‌های نجومی برای نخستین بار پیشنهاد شدند،‌ فکر می‌شد که آن‌ها کاملا سیاه و بدون مشخصه هستند. اما در 1974،‌استفان هاوکینگ نشان داد که نظریه‌ی میدان کوانتومی پیش‌بینی می‌کند که در اطراف افق رویداد سیاهچاله- نقطه‌ای که حتی نور هم نمی‌تواند از کشش گرانشی سیاهچاله فرار کند- جفت فوتون‌های به وجود می‌آیند. فوتونِ داخلِ افق «انرژی منفی» دارد و به درون می‌افتد. فوتونِ دیگر،‌ که انرژی مثبت دارد، فرار می‌کند. به این ترتیب،‌سیاهچاله باید تابش داشته باشد.

در افق: BEC مانند یک سیاهچاله لیز می کند

جیمز انگلین (James Anglin) از دانشگاه کایزرس لاترن در آلمان توضیح می‌دهد که چنین ایده‌ای شگفت انگیز است زیرا پیشنهاد می‌دهد که سیاهچاله‌ها مانند جسم سیاه با دمای معین رفتار می‌کنند. هاوکینگ همچنین نشان داد که،‌ در هندسه‌ی فضا-زمان،‌ سیاهچاله‌ها را می توان با سه مشخصه کاملاً تعریف کرد. به نظر می‌رسید این دو نتیجه حاکی از آن است که اصول بنیادی ترمودینامیک، که در آن دما به صورت میانگین انرژی در تعداد زیادی درجه‌ی آزادی تعریف می شود، نیاز به بازبینی دارند. انگلین می گوید، «تصور اینکه چطور چیزی که فقط سه عدد را به همراه اسمش دارد می تواند احتمالاً دما داشته باشد بسیار سخت بود. موضوع بالقوه به بازتعریف ترمودینامیک از طریق همراه کردنش با نسبیت عام و مکانیک کوانتومی مربوط می‌شد و همه را به هیجان آورد!». اما مسئله اینجاست که «دمای» همه‌ی سیاهچاله‌های شناخته شده کمتر از دمای تابش زمینه‌ی کیهانی خواهد بود که آشکار‌سازی چنین تابشی را در عمل ناممکن می‌کند.

سیال‌های در حال شارش

در 1981،‌ ویلیام آنروه (William Unruh) از دانشگاه بریتیش کلمبیا نشان داد که معادلاتی که تابش هاوکینگ را پیش‌بینی می‌کنند باید در مورد امواج صوتی در شارش سیالات هم صادق باشند. اکنون، جف اشتاین‌هاور از BEC استفاده کرده است تا سیاهچاله‌ای را با دو افق شبیه‌سازی کند- یکی افق رویدادِ‌ اصلی و دیگری «افق داخلی». در کیهان‌شناسی،‌ این حالت وقتی می‌تواند رخ دهد که سیاهچاله در حال چرخش بوده یا بار داشته باشد. فوتون‌هایی که به درون سیاهچاله می افتند نمی توانند از افق داخلی عبور کنند،‌ پس بازتاب شده و به سمت افق رویداد اصلی بر‌می‌گردند- گرچه این پیشنهاد جای بحث دارد زیرا برای وقوع چنین اتفاقی فوتون‌ها باید با سرعتی بیشتر از سرعت نور حرکت کنند.

چون فوتون‌ها قادر نیستند از افق رویداد بگریزند،‌ بین دو افق رفت و برگشت کرده و یک موج ایستا را شکل خواهند داد. و در همین حال که به جلو و عقب می جهند،‌ انرژیشان نیز به طور افزاینده‌ای منفی می‌شود. به جهت بقای انرژی در مقدار صفر، ‌انرژی مثبت به شکل نوری تک بسامد با شدتی که تا ابد افزایش می‌یابد به خارج از افق رویداد ساطع شده و یک «لیزر سیاهچاله‌ای» می سازد.

سناریوی شبیه‌سازی اشتاین‌هاور بر این اصل تکیه دارد که برای امواج با طول موج نسبتاً‌ بلند، سرعت صوت در BEC کمتر از mms-1 1 است. اما صوت با طول موج‌های کوتاه می‌تواند سریع‌تر از این مقدار حرکت کند. او BEC را- اتم‌های روبیدیوم که تا خیلی پایین‌‌تر‌‌ از دمای K1 سرد شده و همه در یک حالت کوانتومی قرار دارند- با استفاده از یک پرتوی متمرکز شده‌ی لیزر، درون لوله‌ی بلندی قرار داد. آنگاه اجازه داد که این BEC در یک جهت شارش پیدا کند و آهنگ شارش را طوری کنترل کرد که در ناحیه‌ی بخصوصی از لوله چگالیده‌ سریع تر از سرعت موضعی صوت حرکت کند، در حالی که در اطراف این ناحیه آهنگ شارش در حد فروصوت باشد.

ناحیه‌ی فراصوت

در ناحیه‌ی فراصوت، فقط امواج صوتی با طول موج‌ خیلی کوتاه می‌توانند خلافِ جهتِ شارش منتشر شوند. به این ترتیب،‌ مدهایی با انرژی منفی تولید می‌شوند که نمی‌توانند از ناحیه‌ی فراصوت خارج شوند. چنین مدهایی به جلو و عقب می‌جهند و طرح موج ایستا را در BEC شکل می‌دهند که دامنه‌اش به مرور افزایش می‌یابد. در یک طرف ناحیه‌ی فراصوت، امواج صوتی کم فرکانس منتشر شده و دامنه‌ی آن‌ها تدریجاً زیاد می‌شود. طبق نظر اشتاین‌هاور، این امواج مشابه با تابشی هستند که در خارج از افقِ رویدادِ سیاهچاله تولید می‌شوند. گرچه این سیستم یک سیاهچاله‌ی واقعی نیست اما اشتاین‌هاور می گوید آزمایش «نشان می‌دهد که مکانیسم هاوکینگ کار می کند. اگر همین مکانیسم در یک سیستم کار کند، پس احتمالاً باید در سیستم دیگر هم جواب بدهد». ریناد پارنتانی (Renaud Parentani) متخصص سیستم‌های شبیه به سیاهچاله در دانشگاهِ de Paris-Sud هم تحت تاثیر قرار گرفته است. او می گوید،‌«دیدن اثر لیز،‌در واقع مشاهده‌ای غیر مستقیم- اما تقریباً سرراست- از اثر هاوکینگ است. زیرا لازم است اثر هاوکینگ وجود داشته باشد تا عمل لیز اتفاق بیفتد». اگرچه،‌ مدل اشتاین‌هاور به جای جسم سیاه پایدار و تابش کننده‌ای که هاوکینگ پیش‌بینی کرده بود، به سیاهچاله‌ای ناپایدار و منفجر شونده منجر می شود. انگلین امیدوار است که آزمایش‌های بعدی یا تابش جسم سیاه هاوکینگ را بازسازی کنند یا دیدگاه‌هایی کلیدی در مورد اینکه چرا نمی‌توان آن را شبیه سازی کرد به دست بدهند. به گفته‌ی انگلین،‌ «در این راستا، تحقیق حاضر یکی از بزرگترین پیشرفت‌ها در مطالعات مربوط به تابش هاوکینگ است که از آغاز تاکنون انجام شده است».

این پژوهش در Nature Physics به چاپ رسیده است.

psi.ir

شاید بوزون هیگز کشف نشده باشد!

سال گذشته آزمایشگاه سرن از کشف ذره ابتدایی جدیدی به نام ذره هیگز خبر داد که منجر به کسب جایزه نوبل فیزیک شد، اما دانشمندان به تازگی مدعی‌ شده‌اند شاید این ذره بوزون هیگز نبوده و ذره‌ای شبیه آن باشد.

به گزارش ایسنا، بسیاری از محاسبات نشان داده‌اند ذره‌ای که سال گذشته در شتاب‌دهنده ذرات سرن کشف شد، در واقع همان ذره مشهور بوزون هیگز بوده است. فیزیکدانان روی این موضوع توافق دارند که مرکز سرن ذره جدیدی را کشف کرد که هرگز تا پیش از آن رویت نشده بود، اما تحقیقات تیمی بین‌المللی از دانشمندان با همکاری دانشگاه دانمارک جنوبی نشان می‌دهد هیچ مدرک قاطعی مبنی بر این که ذره کشف‌شده همان ذره بوزون هیگز بود، وجود ندارد. این تیم تحقیقاتی مجددا داده‌های علمی مرکز سرن درباره ذره جدید را بررسی کرد.

«مادز تودال فراندسن»، دانشیار «مرکز کیهان‌شناسی و پدیدارشناسی فیزیک ذرات» در دانشگاه دانمارک جنوبی و یکی از محققان این تیم در این باره گفت: داده‌های سرن به طور کلی به عنوان مدرکی دال بر این موضوع تصور می‌شوند که ذره کشف‌شده همان ذره بوزون هیگز است. ذره بوزون هیگز می‌تواند این داده‌ها را توضیح دهد اما ما می‌توانیم این داده‌ها را از ذرات دیگر نیز به دست آوریم. وی ادامه داد: تحلیل جدید این احتمال که سرن، ذره بوزون هیگز را کشف کرده، رد نمی‌کند اما این احتمال هم وجود دارد که شاید این مولفه نوع متفاوتی از ذره باشد. در حال حاضر داده‌های موجود برای تعیین دقیق ماهیت این ذره به اندازه کافی دقیق نیستند.

دانشمندان معتقدند ذره کشف‌شده شاید ذره تکنی-هیگز (techni-higgs particle) باشد و این ذره همان طور که از نامش برمی‌آید، از جهاتی شبیه بوزون هیگز است. گرچه ذره تکنی-هیگز و بوزون هیگز در آزمایشات می‌توانند به آسانی با یکدیگر اشتباه گرفته شوند، آن‌ها دو ذره بسیار متفاوت هستند و به دو نظریه مختلف چگونگی شکل‌گیری جهان تعلق دارند. بوزون هیگز قطعه گم‌شد‌ه‌ای از نظریه‌ای موسوم به «مدل استاندارد» است. این نظریه سه نیرو از چهار نیروی موجود در طبیعت را توصیف می‌کند اما هویت ماده تاریک را توضیح نمی‌دهد در حالی که چنین ماده‌ای بخش اعظم جهان را توضیح می‌دهد. ذره تکنی-هیگز در صورت وجود، ذره‌ای کاملا متفاوت است.

تکنی‌-هیگز یک ذره ابتدایی نیست بلکه از تکنی‌کوارک‌ها تشکیل شده و این تکنی‌کوارک‌ها، مولفه‌های ابتدایی هستند. تکنی‌کوارک‌ها احتمالا به شیوه‌های مختلف به یکدیگر متصل می‌شوند و به طور مثال، ذرات تکنی‌هیگز را تشکیل می‌دهند در صورتی که ترکیبات دیگر شاید ماده تاریک را شکل دهند. آنچه سال گذشته در شتاب‌دهنده سرن کشف شد، یا ذره هیگز متعلق به مدل استاندارد است یا ذره تکنی‌هیگز سبکی است که از دو تکنی‌کوارک ساخته شده است.

«مادز تودال فراندسن» معتقد است داده‌های بیشتر مرکز سرن احتمالا تعیین می‌کنند که آیا ذره جدید بوزون هیگز یا تکنی‌هیگز است. در صورتی که سرن دارای شتاب‌دهنده قدرتمندتری باشد، باید قادر باشد تکنی‌کوارک‌ها را به طور مستقیم مشاهده کند. جزئیات این ادعای جدید علمی در نشریه Physical Review D قابل‌ مشاهده است.

bigbangpage.com

شبکه ی فیزیک هوپا

عکس هایی از اسلحه های مدرن

عکس

 های از اسلحه های مدرن

عکس

 های از اسلحه های مدرن

منبع:http://akafoto.akairan.com/